Onze welvaart heeft niet een gevoel van geruststelling teweeggebracht, maar een hang naar méér. Gevoed door de instelling dat het leven een grote competitie is, gaan we de strijd aan met al onze ‘concurrenten’. Wie succes heeft is een winner, wie niet een loser.
Roxanne van Iperen maakt in dit boek een geestdriftige analyse van het proces van optimisme, van na de 2e wereldoorlog, tot aan een wereld vol narcisten. Ze noteert vaak hartstochtelijk de verbrokkeling van onze saamhorigheid. Schetst ons de maatschappelijke fenomenen en soms perverse persoonlijke prikkels, die een salvo aan aanslagen op onze tolerantie hebben opgeleverd. Vlot en soms met grote halen, poneert ze internationale verbanden die dit proces in werking hebben gesteld. Dat we met z’n allen terecht zijn gekomen in een claimcultuur.
Van Iperen maakt zich zorgen. Ze fileert, soms met harde hand, dagelijkse situaties om aan te tonen dat deze sociale transformatie geen ver-van-mijn-bed-show is. Met zeer herkenbare voorbeelden die ongemak oproepen, oreert ze als een strafpleiter over de teloorgang van de middenklasse. De groep waar onze samenleving jaren op heeft kunnen bouwen én vertrouwen. Maar die volgens Roxanne helaas versplinterd is in een verzameling individuen die ostentatief stellen: maar wél eigen succes eerst!
Eigen welzijn eerst – Roxane van Iperen
uitgeverij Thomas Rap – prijs € 18,99
(recensie door Marieke)